Аварыя на Чарнобыльскай АЭС адбылася ў ноч з 25 на 26 красавіка 1986 года, выбухнуў чацвёрты энергаблок станцыі. Трагедыя лічыцца найбуйнейшай за ўсю гісторыю атамнай энергетыкі. У ліквідацыі наступстваў ўдзельнічалі больш за 600 тысяч савецкіх грамадзян. Двое рабочых памерлі непасрэдна пасля аварыі; акрамя таго, высокія дозы радыяцыі, атрыманыя 134 супрацоўнікамі станцыі і членамі аварыйных брыгад, выклікалі вострую прамянёвую хваробу (ОЛБ), якая апынулася смяротнай для 28 з іх. Сярод тых, хто атрымаў высокія дозы апрамянення ў 1986-1987 гадах, назіраецца падвышаная частата захворванняў лейкемію і катарактай; пэўных дадзеных пра іншых наступствах для здароўя, якія могуць быць звязаныя з атрыманай радыяцыяй, да цяперашняга часу няма. Агульная колькасць загінулых па-ранейшаму невядома.
Ужо да 30 лістапада 1986 года было скончана будаўніцтва саркафага над разбураным энергаблокам. Праз два тыдні, 14 снежня, газета «Праўда» і іншыя цэнтральныя выданні СССР апублікавалі Апавяшчэнне ЦК КПСС і Савета міністраў пра тое, што дзяржаўнай камісіяй быў прыняты ў эксплуатацыю комплекс ахоўных збудаванняў чацвёртага энергаблока ЧАЭС.
Гэтая аварыя прывяла да самага вялікага некантралюемаму выкіду радыеактыўных рэчываў у навакольнае асяроддзе з усіх калі-небудзь зарэгістраваных у грамадзянскіх устаноўках; вялікія аб’ёмы радыеактыўных рэчываў вылучаліся ў паветра на працягу прыкладна 10 дзён. Радыёактыўнае воблака распаўсюдзілася па ўсім паўночным паўшар’і. З-за радыеактыўнага забруджвання ў Беларусі давялося ахаваць шырокія зоны, куды ўваход забаронены. Каля 140 тыс. Чалавек былі пераселены ў іншыя месцы. З абароту выведзена 264 тыс. Га сельскагаспадарчых угоддзяў, пацярпела звыш чвэрці ляснога фонду Беларусі.